El roble

Hoy os dejo un cuento para que reflexionéis sobre el mensaje.
 
En lo alto de la colina había un bonito bosque de robles. Todas las semanas, los carpinteros pasaban por allí y escogían algunos para cortarlos y hacer fuertes vigas. Pero nunca se pararon ante uno que, aunque grande, se levantaba curvándose por todas partes. ¡Ni su tronco ni ninguna de sus ramas estaban rectas! Los carpinteros pensaban:
—Ese árbol no dará ni una sola tabla decente.
También acudían allí los buscadores de leña e igualmente despotricaban del roble:
—Esas ramas retorcidas arrojarán un humo pestilente.
Y algo parecido opinaban los escultores:
—¡Tiene demasiados nudos! No sirve para ser tallado.
Y tras varios siglos y muchísimas visitas de carpinteros, leñadores y escultores, desapareció el bosque entero, a excepción de aquel gran árbol retorcido.
Durante el día, los niños jugaban a su sombra. Y durante la noche, los hombres charlaban sentados a su vera.
Un buen día, un anciano apesadumbrado preguntó:
—¿De qué sirve ser inútil?
Y un amigo, señalando hacia arriba, respondió:
—Mira sobre tu cabeza. Hace mucho se levantaba aquí todo un bosque. Ahora sólo queda este ejemplar. Si no hubiese sido inútil en su día, ahora no tendríamos este maravilloso verdor al que acogernos.
 
Este cuento ejemplifica un concepto esencial a la hora de combatir la ansiedad de rendimiento. Se trata de aprender a ser como el árbol de esta historia: imperfecto pero natural; fallón pero amoroso. Un ser vivo único y fantástico.
 
Fuente: awentis.com

2 comentarios en “El roble

  1. Susanna

    Voldria fer la teva terapia intensiva però no tinc els diners per pagar-la. Tinc 51 anys i porto 40 patint d’angoixa, atacs de pànic i agorafóbia. Em van diagnosticar molt tardíament perquè aleshores no es coneixia però mai en van suggerir la TCC. Fa 10 anys vaig començar a trobar-me malament altre cop i després de donar voltes i voltes vaig acabar fent psicoanàl.lisi. Ha estat un éxit perquè sé perquè tinc angoixa però em manca la TCC per poder reprendre la meva vida però sóc mileurista i no em donaran cap préstec per poder guarir-me.

    Tot plegat t’ho explico perquè, ja que no puc fer la teva teràpia, em diguis en quin ordre s’han de llegir els teus llibres per poder fer-ho per mi mateixa. No sé on vaig llegir que els havíes fet cronològics…és cert?

    Gràcies per l’ajuda.

    Salutacions,

    Susanna

    Reply

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

  • Libros recomendados

  • Artículos publicados por mes